دعا برای یافتن همسر دلخواه

پرسش :

برای دخترانی که وقت ازدواج آنان فرا رسیده و همسر دلخواه شان پیدا نشده، از آیه الله بهجت نقل گردیده که نماز جعفر طیار بخواند و پس از آن، دعائی که در کتاب «زاد المعاد» مجلسی آمده که در این هنگام خوانده شود، بخواند و در پی آن، به سجده رود و تلاش کند که حتما گریه کند. گر چه به مقدار کم و همین که چشمش را اشک گرفت حاجتش را از خدا بخواهد. حال دعائی که در کتاب «زاد المعاد» مجلسی آمده که در این هنگام خوانده شود، کدام است؟

پاسخ:

دعای مورد نظر شما در مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی آمده است که چنین است:

شیخ و سید از مفضل بن عمر روایت کرده‏اند که: گفت دیدم روزی حضرت امام جعفر صادق (ع) را که نماز جعفر بجا آوردند، پس دست ها را بلند کردند و این دعا خواندند.

“یَا رَبِّ یَا رَبِّ” به قدری که یک نفس وفا کند “یَا رَبَّاهْ یَا رَبَّاهْ” به قدر یک نفس “رَبِّ رَبِّ” باز به قدر یک نفس “یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ” باز به قدر یک نفس “یَا حَیُّ یَا حَیُّ” به قدر یک نفس “یَا رَحِیمُ یَا رَحِیمُ” باز به قدر یک نفس “یَا رَحْمَانُ یَا رَحْمَانُ” هفت مرتبه “یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ” هفت مرتبه.

پس خواندند “اللَّهُمَّ إِنِّی أَفْتَتِحُ الْقَوْلَ بِحَمْدِکَ وَ أَنْطِقُ بِالثَّنَاءِ عَلَیْکَ وَ أُمَجِّدُکَ وَ لا غَایَةَ لِمَدْحِکَ وَ أُثْنِی عَلَیْکَ وَ مَنْ یَبْلُغُ غَایَةَ ثَنَائِکَ وَ أَمَدَ مَجْدِکَ وَ أَنَّی لِخَلِیقَتِکَ کُنْهُ مَعْرِفَةِ مَجْدِکَ وَ أَیَّ زَمَنٍ لَمْ تَکُنْ مَمْدُوحا بِفَضْلِکَ مَوْصُوفا بِمَجْدِکَ عَوَّادا عَلَی الْمُذْنِبِینَ بِحِلْمِکَ تَخَلَّفَ سُکَّانُ أَرْضِکَ عَنْ طَاعَتِکَ فَکُنْتَ عَلَیْهِمْ عَطُوفا بِجُودِکَ جَوَادا بِفَضْلِکَ عَوَّادا بِکَرَمِکَ یَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ الْمَنَّانُ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ”.

پس حضرت فرمود که ای مفضل هر گاه تو را حاجت ضروری بوده باشد نماز جعفر را بخوان و این دعا را بکن و حوائج خود را از خدا طلب کن که برآورده می‏شود، ان شاء الله تعالی.[۱

ظاهرا در توصیه های آیت الله بهجت (ره) آمده است که؛ دخترانی که می خواهند ازدواج کنند و همسر دلخواهی به خواستگاری آنان نیامده است ،نماز جعفر طیار (ع) بخوانند و پس از آن دعای که در زادالمعاد مجلسی آمده (این دعا از امام جعفر صادق (ع) توسط مفضل بن عمر روایت شده و در مفاتیح در ضمن نماز جعفر طیار ذکر شده است) خوانده شود و بعد از آن به سجده رود و تلاش کند که حتما گریه کند گرچه به مقدار کم و همین که چشمش را اشک گرفت حاجتش را از خدا بخواهد. و این اعمال را تا زمانی که حاجتش روا شود انجام دهد، و اگر حاجتش روا نشد بداند که یا کم خوانده و یا با اعتقاد کامل نخوانده است.